Şekerlik yazıyor çiziyor

Yollarına sayfalarca şiirler dizdiğim adam, İyi ki sevmişim seni..
İyi ki sevmişim o ninni gibi sesini. İyi ki ezberlemişim yüzündeki her çizgiyi, iyi ki hissetmişim tenimde bıraktığın o binlerce hissi. Yüreğimin en güzel yerine saklamışım seni, hüzünlerimi, mutluluklarımı, gözyaşlarımı sana adamışım.İçimdeki tüm aşkı seninle harcamış, senin aşkından başkasına ihtiyaç duymamışım.Gözlerimi açtığımda seni görmüş, gözlerimi kapattığımda karanlıklar içinden yine seni bulmuşum. Seninle hatırlamış, seninle unutmuşum. Seninle gücümü bulmuş, seninle kaybetmişim. Parmak uçlarınla ısınıp, dokunuşunla hayat bulmuşum.Aldığım her nefesi sana bağlar olmuşum.

Gün gelmiş nefesinden uzaklara savrulmuşum. Bomboş kalmış avuç içlerim, bir sensizlik şarkısı tutturmuşum.
Uğruna şarkılar eskittiğim sevgilim, ben senden uzakta kaybolmuşum.O kadar özlemişim ki, seni bulamayıp yokluğuna aşık olmuşum. Seninle sevdiğim bu küçük şehri, sensizken hep eksik bulmuşum. Sahildeki balıkçıya, o küçük çaycıya bakıp bakıp hüzün dolmuşum. Belime sarıp sarmaladığın o kolları aramış, bulamadıkça kahrolmuşum.

Şimdi sana adadığım tüm şiirler bile gelmeni bekliyor sevdiğim, altı çizilen her söz kulaklarına fısıldanmayı bekliyorlar. Ben değil, onlar seni çok özlüyorlar.

Dudak kıvrımlarının bittiği yerden, tüm özlemleriyle öpüyorlar.

 

…ve bazen öyle bir sevin ki, tüm sıfatlar yakışsın adına. Baş harfi bile ferahlatsın küçücük yüreğinizi, isminin geçtiği her saniye tutamayın kalbinizi. Aklının ucundan bile geçse, ısınsın içiniz, aydınlansın gözleriniz.
Kendinizden bile sakınacak kadar sevin, kendi ellerinizden kıskanacak kadar sevin, içinizde saklamak istercesine sevin.
ve öyle bir sevin ki, içiniz bile kıskansın sevginizi.
Ne için sevdiğinizi, neyini sevdiğinizi, neden bu kadar çok aşka düştüğünüzü anlatabilecek kadar çok sevin.
Binlerce madde sıralayın uğruna, sayfaları dolduracak kadar çok sevin. Ellerini, gözlerini, sesini belki.
Ben seni öyle bir sevdim ki, sayfalar eskittim yokluğunda. Ben senin kirpiklerini sevdim. O upuzun, güneşte parlayan kahverengi kirpikleri. Ellerini sevdim, sıcacık avuç içlerini, pamuktan öte dokunuşunu.
Ben konuşur hiç susmazken, senin yan gözle beni izleyişini sevdim. Benden önce uyanıp, beni seyredişlerini, gülerken havaya bakışlarını sevdim. Yanımda yürürken çarpan ellerimizi, gülümseyen yüzlerimizi sevdim.
Ben seni senden çok, kendimden çok sevdim. O kadar iyiydin ki, içini sevdim.
Öyle bir sevdim ki, içim bile kıskandı seni.Öyle sevdim.

 

” Bir erkek ve bir kız sadece arkadaş olabilirler, fakat bir noktada veya diğerinde, birbirlerine aşık olurlar. Belki geçici, belki yanlış zamanda, belki çok geç, ya da belki sonsuza kadar. “

 

Sonbaharın tüm renkleriyle aşıktı kadın.Kahverengiyle, turuncuyla, solmuş tüm renkleriyle aşıktı.

Dökülmüş kahverengi yaprakların arasında, masmavi gökyüzünün ışığında sevdiği adamın aydınlanmış yüzünü izliyordu. Şaşırıyordu bazen, ona bakarken üşümüyordu.Gülümsüyordu adam, sadece küçücük bir tebessüm. Ama o parmak uçlarından saç tellerine kadar ısınıyordu. Gülüşüne aşık olmanın ne demek olduğunu iyi biliyordu kadın, çok iyi biliyordu. Dizlerine uzanmış bu adamın, yumuşacık saç tellerinin arasına geçirdi ellerini.

"Düşünsene.." dedi. "Sen ve ben, sadece ikimiz. Bütün o kalabalıktan, gürültüden uzak. Gereksiz bir sürü insandan uzak. Sessiz, sakin, güzel bir sahil kasabasındayız. Birlikteyiz, yalnızız.Tüm o maviliğin, güzelliğin içinde yalnızca ikimiz varız. İnsanların bizi üzemeyeceği, yargılayamayacağı, yolumuza engeller koyamayacağı kadar uzağız. Küçücük bir şehirde, koskocaman aşkımızla baş başayız.Gece gözlerimizi birlikte kapatıp, sabah birlikte açıyoruz. Gözlerimizi kapatsak bile birbirimizi buluyoruz. Ellerimizi uzatsak hemen dokunabiliyoruz. Yan yanayken bile özlüyoruz ama sevmeye de doyamıyoruz. Konuşmaktan, sarılmaktan, birlikte olmaktan hiç sıkılmıyoruz. Yediğimiz yemeyi,içtiğimiz bir bardak suyu,küçücük bir odayı bile paylaşıyoruz. Bıkmadan, usanmadan. Sadece sen ve ben. Hayal edebiliyor musun, düşündükçe sende mutlu oluyor musun?"

Anlattıkça gözleri ışıldadı kadının ve konuşurken onu izledi adam. Gözlerindeki o büyüdükçe büyüyen aşka baktı.
Gülümsedi. "İyiki.." dedi. "İyiki sevmişim seni."
Gülümsemesini izledi sevdiği adamın. Yine, yeniden izin verdi kalbinin ısınmasına, avuç içlerinin yanmasına.

ve her hücesinin, bu adama ait olmasına.

 

Büyümek;
Yollarda başımıza gelenler biraz olsun hevesimizi kırsa da. İnsan ömrünün; hesapta olan ya da olmayan gidişler ve gelişlerden, kapanan ve açılan yollarda birikenlerinden ibaret olduğunu anlıyordum artık.
Daha önce elinden tutulup götürülen yollardan uzaklaşıp yeni rotalara hükmetmek, çocukluk çağlarını aşmakla mümkün olabiliyor.

• Yolun, düşlerle dolu eğlencesinden çıkmaya ise sanırım büyümek deniyor ..

 

Gidene Küsülmez ;
Ömür geçiyor, geriye dönülmüyor. Ve hayat bize şunu öğretiyor: ertelenenler bir türlü yaşanamıyor. Nasılsa söylerim diye dillendirmediğim cümlelerim, ertesi gün yazarım diye ötelediğim sözcüklerim, sabah uyandığımda aklımdan uçup gitmiş oluyor. Benim için ne kadar değerli olduklarını anlatmadığım insanlar var, biliyorlar zannediyorum, yanılıyorum. Bir gün hepsi için çok geç oluyor.

• Aslında; Bilmeyene sevmeyi öğretecek kadar büyük bir kalbim, gidene beddua edemeyen dilim var.Yüreğimi hiç ama hiç korkak büyütmeye çalışmadım.. Kaybettiklerim bile servetimdir diyebildim hep ve ben biliyorumki, yenilgilerin ardından küsülmez ve yine biliyorum ki ; verdikçe güçlenir insan. Güç’lü ol kalbim..

 

Sahi ;

• Yine tozlu anılar geçiyor satır aralarımdan. Ve gönülsüzüm şimdilerde. Düşünüyorum da; yalınayak ve soğuk gitmiştin ellerimden. Şöyle uzun uzun cümleler kurup, uzun uzun sevememiştim de seni. Kendine dikkat et dediğinde güz sancısı değil, kış gelmişti hiç gitmemek üzere yüreğime. Sahi sen gidince ben iyi bakabilecek miydim kendime ve en önemlisi yüreğime ?

 

Evet ;

• Hayatta ’ Hayır ’ demenin çok büyük lüks olduğuna inandığım yılları geride bırakıyorum sanki. Aslında tam aksini düşünüyorum artık. Bence ’ Evet ’ demek lüks oldu günümüzde.. Biraz düşündüğünüz zaman haklı olabileceğimi farkedeceksiniz. Kaç kez çıkar ki insanın karşısına o güzel kelimeyi söyleyebileceği kadar istekli olduğu an` lar ve kişi` ler.

- Düşünsenize; Yaşadığınız hayatta eksik kaç şey bir 'Evet' kadar uzağınızda?

 

Sen ;

• Sen, sana yazdığım tüm olumsuz yazıları unut, görmezden gel onları ve beni hep güzel yönlerimle hatırla. Tıpkı benimde seni; söylediğini varsaydığım ama aslında söylemek istemediğini bildiğim, içinden geçenlerin onlar olmadığını tahmin ettiğim şekilde hatırlayacağım gibi..

 

Gidiyorum bile demeden giden sevgili, bak ayrılık yaramadı bize ve benim içimdeki sızıyı bastıracak bir yorgunluğum yok hala. Kalbe ağır geliyor özlemin, içim dışıma dar ve yokluğun hergün biraz daha çoğalıyor. Nasipte varlığının kıymetini bilmek varken, yokluğuna tahammül etmek varmış meğer. İçimde; tutunacağı hiçbir dalı kalmamış ve gitgide sesi soluğuna kaçmış bir kadın yaşatıyorum. Ruhuda bir hayli savunmasız ve çocuk gibi.Sense halâ yoksun..
__________________