Gitmek gerekir bazen.Her gidiş aynı olmaz.Bazen kızar gidersin,bazen üzer.Bazen bir taraf üzülür,bazen iki taraf da üzülür.Bazense iki taraf da hiçbir şey hissetmez. O geldiği gün sevinçten çığlık atar her şey.Koltuğa baksan öyle,ağaçlara baksan öyle...Bütün her şey mutlu görünür gözüne.Çünkü güler gözlerin.O gittiğinde ise susar her şey.Bir yorgunluk çöker yeryüzüne.Çünkü dolar gözlerin. Hatıralar vardır.O hatıralara bakamazsın bile.Bazen birlikte gittiğiniz bir yer,bazense sana verdiği bir şey.Ne o yerlere gitmeye cesaretin olur,ne de verdiği şeylere bakmaya,onlara dokunmaya. Zamanı geri alıp bütün hataları düzeltmek istersin.Ama yapamazsın.Yapabileceğin tek şey unutmaktır.Ama yapamazsın,unutamazsın.Unutmak da istemezsin zaten.Tek istediğin bir mucizedir.Bir mucize olsa da yine mutlu olsak dersin.İmkansız görünür bu.Ama imkansız dediğimiz şeyler beklemediğimiz bir anda oluverir. Dersin ki,böyle olması gerekiyordu.Ama onunlayken mutlu olduğun,o olmadıkça aynı mutluluğu asla bulamayacağın aklındadır. Kafan karışıktır.Çünkü merak edersin,ne olacak?Bir mucize olacak mı?Yoksa bugünler geride mi kalacak? En iyi bildiğinse onu yıllar geçse bile sevgiyle hatırlayacağın. Şimdiden özledin onu.Ama alış,bu özlem senden bir parça artık...
özlemin yanında hatırladıkça üzüleceyin ama tebessümde ettirecek bir ayrılık böylesi iyi ve güzel anılar sayesinde.
