Merhaba arkadaşlar. Size bir aşkın hikâyesini anlatacağım. Hikâye dediğime bakmayın bu benim evlilik serüvenim. Şuanki eşimle bebekliğimize götüreceğim sizi. Babalarımız bekârken çok sıkı arkadaş olduklarından yedikleri içtikleri ayrı gitmez aynı işte bile beraber çalışmışlar. Hayat şartları değişir ikiside evlenir. Ve birinin kızı birinin oğlu olur. Ben doğduğumda şuanki müstakbel kaynanam bana hediyeler getirir. Bu şekilde birkaç yıl gelinir gidilir hatta onlar bizde yatıya bile kalır. Ben o zamanlar 5-6 yaşlarımdayım. Eşimin aile albümlerinde benim bebeklik resmim varmış ve eşim anne bu bebek kim diye yıllarca sorar. Tabi bilemez ki o resimdeki bebek yıllar sonra hayat arkadaşı karısı olacağını. Daha sonra aradan tam 20 yıl geçer. Babalarımız ve aileleri bir piknik orgaBBnizasyonuyla bir araya geliyoruz. Eşim ve bende birbirimizi tanımıyoruz. Bakışlarıyla etkiledi beni. O günün sonunda sosyal medya hesabıma ulaştı. Garip bir şekilde ondan hoşlandım. Kısa süre içinde nişanlanıp yuvamızı kurduk. Ara sıra çocukluğumuzdan konuşuruz maziyi yâd ederiz. Birbirimize hayatımızı anlattığımızda aynı semtlerde çalışmışız. Birimizi hiç görmeden. Babamın bu kadar yakın arkadaşı olmasına rağmen 20 yıl birbirimize raslatmadan yaşayıp mutluğu başka insanlarda aramışız. Bunca yıl boyunca görüşmemiş araya hep bir bahane girmiş. Herşeyin bir zamanı olduğunu öğrendim. ONU SEVİYORUM HEMDE ÇOK…
