İçten Olmayan Bir Veda İçten olmayan bir veda bu,cennetin kokusuna bulanmış bir veda... Unutulmayacak bu bakışlar,unutulmayacak bu kalp sesleri... Sımsıkı sarılmak isterken gitmek... Kurulan hayaller yaşadığı sürece yaşatmaz... Ürkek zaman sustu ve Tanrı görünmez oldu... Çok ince bir ip,üzerinde ise duygular... Bir türlü yakayı bırakmayan duygular... Doğa bizi bekler,biz daveti,hisler davet gerektirmez... Aslında tek yapılması gerekeni hisler söylüyor... Bloklar hareketi etkiler tabi,özgür bir nefes almak lazım... Ansızın gelir anılar,her şey kifayetsiz kalır... Moral veren tek şey,kirlenmemiş bir dünyan olması olur... Beyaz bir dünyayı korurken mutlu olmak... Sevginin gücü tüm insanları anlamsız kılar... Keşfedilmemiş yerlerden seslendim,saf yerlerden... Suretimiz inşa ettiğim saray'da... Sonsuz bir yaşam vaat ettim... Keskin bir veda bu,aydınlığı olmayan bir veda... Meleklerin fısıldamadığı,kuşların uçmadığı bir veda... Yaprakların döküldüğü,güneşin açmadığı bir veda... Hüzünlü bir veda bu,içten olmayan bir veda. Ferhat Adıgüzel
Keskin bir veda bu,aydınlığı olmayan bir veda. Bazen şair olamak istiyorum ama insanları üzen bir şair olmak istemediğimden vazgeçiyorum bu düşüncemden
