"FA ANLATIYOR" SONUÇ OLUMLU, GEBESİNİZ” CÜMLESİNİ HAYAL MEYAL DUYDUĞUMU HATIRLIYORUM… 38 yaşındayım. Ve 3.5 senelik evliyim. Şu anda ise 34 haftalık hamileyim. Büyük bir sabırsızlıkla oğluma hayırlısı ile kavuşmayı bekliyorum. Çok zor oldu ama başardık. Ümitlerini kaybetmemeleri için de bu sorunları yaşayan herkesle paylaşmak istedik Sevgili doktorumuzla tanıştık, evlendiğimizin senesi olmadan daha. 17/08/2005. Muayene etti.Hormon testleri, filmler, (hele o rahim filmini hatırlamak bile istemiyorum) biraz bekleyelim dedik. Miyom ve kistler var ama sorun teşkil etmeyecek konumdalar. Normal yolla hamile kalmamam için bir etken yok. Sonra baktık olmuyor, hızlı büyüyen bir miyom tespit edildi. derken ameliyat olmama karar verildi.Tamam dedik. Yattık hastaneye. (2000 senesinde olduğum çikolata kisti ameliyatı yüzünden oluşan yapışıklıkları, o ameliyatı boşuna olduğumu, ilaçla tedavi edilebilecek konumda olduğu halde beni nasıl kestiklerini, açık ameliyat olmama rağmen, laporoskopi ile ameliyat yaptıkları gibi, raporun bile yanlış yazıldığı bir ameliyatın, nasıl düzgün yapıldığına inanabileceğimi anlatmıyorum şu anda.) Mart 2006.. Güzel geçti ameliyatım. 3 gün hastanede yattım ama 2.gün çok kötü geçti. Hava sıkışması yüzünden nefes alamıyorum ve her alabildiğim nefes resmen ciğerlerime batıyordu. (2000 senesinde olduğum çikolata kisti ameliyatından tecrübeliyim aslında bu duruma ama bir daha olmaz diye umut ederken bu ameliyatta da aynısı oldu..gece sabaha kadar bitanem kardeşimin sırtımı ovmasını hiç unutmuyorum..sıkışan hava daha çabuk dağılsın, acım biraz dinsin, ben biraz uyuyayım diye…) Hastanedekiler tüm uyarılarıma rağmen gaz olduğu konusunda ısrar ettikleri için gazı giderme konusunda yapmadıklarını bırakmadılar.lağmanlar yapıldı, gaz ilaçları verdiler. Habire yürümem için baskı yaptılar. Ben iki büklüm koridorda gaz çıksın diye turladım durdum saatlerce.. hatta Filiz’in beni güldürebilmek için yaptığı esprilere güleyim derken nefessiz kalmam ve krize Jgirmem dayanılmaz bir acıydı. Herkesi ne kadar korkutmuştum. Hele Filiz’i Baktılar olmuyor en sonunda dayadılar morfini gece. Rahat rahat uyumuşum sabaha kadar. 20 gün rapordan sonra iyileştim çok şükür. İlk kontrolümüzde rahimin kendini toparlaması için biraz zaman geçmesi gerekiyor dedi doktor bey. 6 ay hamilelik yasak. 5 ay sonra… 01/08/2006. kontrolümüz var. 2 çikolata kisti ve 1 miyom daha. Şimdilik küçükler. Bir zararı yok gibi. Tüplerden biri tıkalı biri açık olduğu için normal yolla hamile kalma şansım hala var. 3-4 ay bekleyeceğiz ama bu arada bir ilaç kullanacağım.Ganophane.Yumurtlamayı arttırıcı bir ilaç. Sadece 2 ay kullanabiliyormuşum. 2 ay kullandım ve 2 ayın sonunda bir aşılama…tam aşılama yapılırken okunan ezan bizim içimize o kadar büyük bir umut saldı ki. O ezanların yüzü suyu hürmetine Allahım kabul et dualarımı, hayırlısını ver diye ağlayarak izledim doktor beyi… Olmadı…. 18/01/2007. o gün doktor beyin yanına giderken yalnızdım, şimdiye kadar beni hiçbir şekilde yalnız bırakmayan güneşim ilk defa yanımda değildi, zor ikna etmiştim onu gelmemesi için, hemen gidip geleceğim çünkü. Normal bir muayene.Yolda giderken Allah’ıma yakardım. “Ne olur allahım, eğer olmayacaksa, eğer kısmetimde yoksa, bu yollarda beni daha fazla koşturma, bana yardım et.. bir sonuca ulaştır.” O gün kist ve miyomların çok hızlı büyüdüğünü ve yaşım dolayısıyla bir an önce hamile kalmam gerektiğini söyledi doktor bey, beni hocasına yönlendirdi. Ameliyat olacaksam da 2 açık ameliyattan sonra artık açık ameliyat olamayacağım için yücel hocaya yönlendirildim. Türkiye de bu iş üzerine çalışan sayılı uzmanlardan biri. O karar verecek. Ameliyat mı olacağım yoksa bu halde tüp bebek yapılabilir mi? Eğer ameliyat gerekiyorsa laporoskopi yöntemi ile ameliyat olacakmışım. O odadan ağlayarak çıktım yine. Beni nelerin beklediğini bilmeden… 30/01/2007. Doktor Beyin hocanın yanındayız. Muayene etti. bir sürpriz daha.. Rahimde bir polip var. Bu et beni, hamile kalmama veya tüp bebek çalışmasına engel. Bu arada kist ve miyomlar için ameliyat olmama gerek yokmuş. Bu şekilde tüp bebek yapılabilirmiş. 02/02/2007. Tekrar hastanedeyiz. polip alındı..tamam herşey çok uygun. Bir sürü test yine. Hormon testleri. Onlar da çok güzel. 10/02/2007..Başlıyoruz. Ortam çok uygun. Hemen ilaçlarım yazıldı. Ama anlamıyoruz. Nasıl yapcaz. Bilmiyoruz. Anlatıyorlar ama o kadar karışık ki. Çok uğraştılar bizimle o gün. Geçirdiğim en stresli gündü sanırım. Aslında o kadar kolaymış ki. Ama bir anda, hiç beklemediğimiz bir anda karşılaştığımız bu durum bizi alt üst etti resmen. Anladık sonunda nasıl kullanacağımızı ilaçları. Ama nasıl tedirginim anlatamam. Yanlış bir şey yapıyorum diye korkuyorum. Allahtan hemşire bize cep telefonunu verdi. Tedirgin olduğum her an arıyorum onu sağolsun. Her soruma büyük bir sabırla cevap verdi. Sonraki muayenem 14/02/2007. İlaçların dozu yetersiz. Arttırıldı. 17/02/2007 doz aynen devam. Yumurtalarım çoğalıyor. 19/02/2007 Bizi takip edecek doktorumuzla tanıştık. İlaçlarımın dozu biraz daha arttı. 20/02/2007.. yumurta çatlatmama iğnesi yapılacak bu akşam saat 22:30 da. 22/02/2007.. saat 07.00..Hastanedeyiz. Yumurtalarım toplanıyor.
